2 sep. Met de trein van Augsburg naar Rosmalen. 9 fiets-km's

Terwijl een normaal mens slaapt, vangt onze treinreis aan om 03:15 uur. De meeste medereizigers hangen lam en nogal zat rond na een avond stappen. Het gaat gepaard veel en luidruchtig Beiers onverstaanbaar gebral totdat ze in een roes zich verslapen en bij hun halteplaats te laat zijn om de deuren nog te openen. Ik voel het als leedvermaak dat de halte wirdt gemist maar merk ook op dat al die luidruchtigheid geen agressie inhoudt.

De reis verloopt als gepland. Omdat we op het lange traject van Neurenberg naar Keulen een reservering hadden bemachtigd voor de fiets konden we mee met die IC en dat schiet op. De andere treinen zijn Regio-treinen met veel stopplaatsen en belangstelling. Omdat de fietscapaciteit beperkt is, wordt ook de rest van de ruimte ingepikt. Veel gedoe dus en louter sta-plaatsen ook al omdat de grensstreek zich op zaterdagen massaal naar Venlo begeeft. Enfin, eenmaal in Venlo gaan we eerst maar eens fatsoenlijk lunchen. Lucht!

Nog even de familie in Eindhoven bezocht en om 18:15 zijn we thuis na deze reisdag van 15 uur. Welkomst-bloemen, -tekeningen en -wensen maken het extra aangenaam.

Wat zullen we slapen!

1 sep. Rondkijken in Augsburg.

Een paar bijzondere plekken bezocht, vandaag.

De synagoge. Altijd boeiend maar geen foto's a.u.b.

De Annakerk met een overzicht van de wetenswaardigheden rond Luther.

De Fuggerei-woningen, dit zijn door de zeer rijke heer Fugger in 1516 opgezette woningen voor noodlijdende armen. Een geweldig project dat nog steeds stand houdt: voor 88 eurocent per jaar een woning in een eigen omgeving! 

Het Brechthaus, ook al boeiend, al ben ik niet zo literair aangelegd. 

Vanavond vroeg naar bed immers om 03:15 vertrekt de trein die ons uiteindelijk thuis gaat brengen.

31 aug. Naar Augsburg, 42 km

Het was goed toeven in het Gasthaus met de vlijtige uitbater.
Op naar Augsburg met aanvankelijk mooi weer en ferme tegenwind.

Het land is wijd en betrekkelijk vlak. Veel landbouw, of vallen enorm grote groene kolen onder tuinbouw?

De beloofde langdurige regenval tekent zich af in de lucht en toch overvalt het ons nog. Gedurende 15 km genieten we er van, jawel in de superkorte broek.











Bij het Ibis-hotel zitten ze nergens mee, hóe nat we er ook uitzien.

Om een uur of 2 is alles weer helemaal op orde en gaan we eerst bij de DB op de Hauptbahnhof na wat de mogelijkheden zijn voor een terugreis mét fiets. Jawel hoor, die zijn zéér beperkt, niet voor niets wordt er geadviseerd een paar maand vooraf te boeken! We komen uit op een nachtelijke rit met een vertrektijd van 03:15 uit Augsburg op 2 sep.

Zo hebben we de tijd morgen nog wat van de stad te zien.

30 aug. Naar Eresing, 75 km

Mooi fietsweer, in loop van de dag gaat de korte broek uit zodat alleen een soort fietsbroekje overblijft. Ik zie niemand verschrikt opkijken en het voelt heerlijk fris.

We rijden door glooiend land, af en toe zelfs vlak maar aan het eind van dag zijn toch 370 hoogte-meters geregistreerd. 

Langs de Ammersee wordt massaal vertier gezocht. 

Bij Booking.com wordt duidelijk dat de buurt hier duur en uitverkocht is. Onze keuze valt dus iets verderop. Vandaar deze forse ritlengte.

28 aug. Naar Brenner, 6 fiets-km.

We verlaten Padua, hoe mooi ook. Maar eens terugkomen als het winter is. Nu gaan we proberen naar Brenner (Brennerpas) te komen, met de trein. Dat is leuk en strategisch bedacht maar ad hoc reizen per trein met meename van je fiets is een héle onderneming. Er zijn veel mede-fietsers en de vervoerscapaciteit is beperkt. Tot 3x toe wordt ons toegang tot een trein geweigerd omdat er volgens de regeltjes onvoldoende plaats is. Behoorlijk frustrerend, ook voor lotgenoten, maar je legt je er maar bij neer. 

Onderweg zien we af toe een dolende vreemdeling en ook politie, dit is kennelijk een route die het proberen waard is.

Ik meld het beoogde hotelletje dat we wat laat zullen zijn. Ze zitten er niet mee maar bij aankomst, tegen half 8 in wat regen en schemer, moeten we toch nog opschieten om te mee eten. 

De atmosfeer is hier Oostenrijks, waar een bezetting van vroeger al niet goed voor is. We slapen als rozen onder dikke donsdekken.

29 aug. Naar Eshenlohe (Dld), 57 fiets-km.

Van het prima hotelletje voor de Brennerpas nog een 3 km tot de grens. Nogal wat politie hier, ons wordt geen blik waardig geacht maar vluchtelingen worden tegen gehouden, die zie je dan ook niet meer. Alweer een probleem opgelost, maar niet heus.

De afdaling op de oude snelweg verloopt zalig, top 55 km/u. Zo ook de binnenkomst in Innsbrück. We vinden Bahnhof-West waar een modern treintje naar Garmisch Partenkirchen (Dld) vertrekt. Kaartjes kopen lukt daar niet maar de conducteur is blij weer eens wat anders te kunnen doen dan suf knippen. Vriendelijke boel hier. Het traject biedt mooie uitzichten en Thea kan rustig haar dagschrift bijwerken. Ik heb Garmisch P gekozen omdat we daar de route van Reitsma naar NL op kunnen pikken én omdat we zo meteen lekker hoog zitten, dus minder hoeven klimmen. Lui hé? Stroomafwaarts langs de Loisach. Ik consulteer Booking.com, daaruit wordt duidelijk dat de hotellerie hier hoogseisoen heeft: duur en vol. Als ik op goed geluk bij een Gasthof vraag, is er plek en eten. Doen we dus!

27 aug. Verblijfsdag in Padova

Nogal wat moois gezien vandaag, Padua heeft veel meer te bieden dan je op een zondag kunt zien. Veel is gesloten en de zomertemperatuur nodigt nou niet bepaald uit tot veel activiteit. Sterker nog, ik heb het wel gehad en snak naar een meer dragelijk klimaat. We kopen ons wat reisbiljetten om morgen per trein mee naar de grens met Oostenrijk te gaan. Verder lukt niet want hier kun je geen fietsplekken reserveren voor een buitenland. Voordeel is de prijs (boemel naar de grens) nadeel is dat het niet opschiet. 

Al met al geb ik een dubbel gevoel bij de laatste 10 dagen. Mooi? Jazeker! Weer doen? Zeker niet! Een herschikking van wat je waar, hoe, wanneer wil en kunt, lijkt me op zijn plaats. De mensen en de stadjes hier zijn alleraardigs, daar is niets mis mee. Maar erkennen dat de jaren gaan tellen is een proces waaraan we zullen moeten wennen...

26 aug. Naar Padova (Padua), 63 km

Op naar Padua. Met wat geduld en improvisatie maken we van route-puzzelstukjes een goed rijdbare tocht. Niet spannend of bijzonder. Zowaar een mooie villa gezien. Ja de mensen in Venetië willen ook wel graag buiten wonen.

Verder was het vandaag vooral een strak, stoffig en hobbelig grindpad dat als pelgrimspad naar St. Antonius in Padua leidt. We gaan het daar vast vinden, immers hij geldt als: Beschermheilige voor Franciscanen, verloren voorwerpen, (alleenstaande) vrouwen en kinderen, armen, mijnwerkers, reizigers, pelgrims en verliefden. Patroon tegen schipbreuk, de pest en koorts.

Gewoon Haarlemmer olie dus!

De slang die zowel Thea als mijn pad kruisde gaf ons een waarschuwing, maar ik weet niet waarvoor...

25 aug. Nog een dag in Bassano

Gisteren veel tijd gezellig verpraat maar mede daardoor weten we niet waar we heen willen. Dom natuurlijk, temeer omdat de wirwar aan mogelijkheden die boekjesschrijver Benjaminse biedt me al eerder was opgevallen maar nu het er op aan komt valt het kwartje niet. Nu is onze conditie, het land en de temperatuur er niet naar om maar wat raak te fietsen immers aan het klimmen hier hebben we de P in en doelloos rondkarren is ook al niks. Dat werd dus een off-day. Door het mooie stadje gedoold maar dat stierf na de middag volledig uit i.v.m. de uitvaart van een jongen die in Spanje omkwam bij een terroristische aanslag. Een trieste dag dus, we merken het aan de host hier. Droefheid al om.

We maken er het beste van en besluiten niet verder te proberen een haalbare route te vinden naar het Prosecco-gebied meer noor-oostelijk.

Morgen dus lekker plat naar het zuiden zij het in iets meer warmte, naar Padua waar Antonius ons helpt nader de weg te vinden.

Hier in het zogenaamd eenvoudige hotel Alla Favorita genieten we van veel comfort en een zal afscheidsmaal met o.a. grappa toe. Ja dat moet ook.

24 aug. Naar Bassano del Gappa, 47 km.

Soya?

Geheel ommuurd Marostica

Totale stremming

Dé Brug van Palladio

Boompjes met een triest Nazi-verleden

We kruipen langzaamaan meer in de richting van de bergen. Je voelt het aan de luchttemperatuur, heerlijk  terwijl het best warm is, ca. 30°!

Onderweg nog iets dat lijkt op sojaboontjes en een werk-in-uitvoering dat de doorgang serieus belemmert, dus ca. 10 km omrijden.

We komen door Marostica, schitterend ommuurd en met een bijzondere schaaktraditie.

Met dank aan ene Ineke op internet:

Wie in Italië Marostica zegt, denkt meteen aan schaken. Marostica is de schaakstad van Italië. In het plaveisel van de piazza is zelfs een levensgroot schaakbord uitgebeeld. Ieder jaar in september staat Marostica in het teken van het schaken. Op de even jaren staat het hele stadje op haar kop want dan wordt hier een historisch schaakspektakel opgevoerd waaraan meer dan 500 mensen meedoen. Op de oneven jaren is er een internationaal schaaktoernooi.
Liefdesgeschiedenis
De schaaktraditie is voortgekomen uit een plaatselijke liefdesgeschiedenis die dankzij een spelletje schaak niet op een bloedbad uitliep. We gaan terug naar het jaar 1454 waarin de jonge edelen Rinaldo d'Angarono en Vieri da Vallonara allebei verliefd worden op de mooie Lionora, dochter van de kasteelheer van Marostica. En zoals het in die tijd ging: ze dagen elkaar uit voor een duel. Maar de kasteelheer verbiedt het duel en komt met een ander voorstel. De twee moeten tegen elkaar schaken. Wie wint krijg Lionora, wie verliest krijgt haar zuster Oldrada (die ook mooi is).

Enfin, zo heeft ook dit stadje weer iets bijzonders.

Ons slaapadres Alla Favorita ligt 2 km buiten Bassano. Ik kan er niet om rouwen want de stad is erg toeristisch. Geen wonder overigens want er is van alles te zien. Neem de brug over de Brenta van, jawel, Palladio, uit 1564, maar ook een rij boompjes waar de Nazi's patizanen aan hebben opgeknoopt in '45.

Bij het avondmaai ontmoeten we Eva uit Rheine, gezellig. Zo vervliegt ook de tijd om uit te zoeken hoe we verder willen. Het boekje van Benjaminse is voor dat doel tamelijk ongeschikt, een ware puzzle, om niet te zeggen: een verschrikking...